Centralne zaćmienia Słońca widoczne w Polsce w III tysiącleciu
Postanowiłem rozwinąć pomysł prezentacji zjawisk
zaćmieniowych widocznych w Polsce w ciągu najbliższych kilkunastu lat. Tym
razem jednak sięgam w odległą przyszłość. Na tej stronie znajdziesz bowiem
wyszczególnienie oraz mapy przebiegu wszystkich centralnych zaćmień Słońca widocznych dla
mieszkańców Polski w jej obecnych granicach w ciągu nadchodzącego tysiąca
lat. W tym miejscu należy się Czytelnikowi małe wyjaśnienie. O ile wykaz zaćmień w latach 2001 — 2015 może
jeszcze mieć jakieś znaczenie "praktyczne", to podobny spis zaćmień
widocznych przez następne 10 stuleci jest dla miłośników astronomii po prostu
ciekawostką i z taką właśnie intencją został przeze mnie stworzony.
Przy tworzeniu wykazu korzystałem z artykułów Romana Fangora: "Kiedy
nastąpi najbliższe całkowite zaćmienie Słońca widoczne w Polsce?",
opublikowanego w "Uranii" (nr 9/1988) oraz dwuczęściowego artykułu
"Centralne zaćmienia Słońca widoczne w Polsce w latach 2201 — 3000"
("Urania" 7-8/1990 i 9/1990). Bardzo pomocna była dla mnie korespondencja z
dr Markiem Zawilskim, specjalistą w dziedzinie wszelkiego typu zjawisk
zakryciowych. Jego szczególnym zainteresowaniem cieszą się zjawiska
historyczne. Właściwe obliczenia i mapy zostały wykonane programem Occult,
zaś rysunki zmodyfikowane przy pomocy programu Paint Shop Pro (wersja 7.01),
GIMP (wersja 1.1.24 dla Windows) oraz Irfan View 32 (wersja 3.33).
Opisowi każdego zjawiska towarzyszą 2 mapy: ogólna (przedstawia przebieg
zaćmienia dla Ziemi jako całości) oraz szczegółowa (przebieg pasa zaćmienia
centralnego na obszarze Polski). Na mapie ogólnej czerwone linie wyznaczają
granice pasa zaćmienia centralnego (cakowitego lub obrączkowego), niebieskie
natomiast — granice widoczności zaćmienia w ogóle. Na mapie szczegółowej
zaznaczone są większe miasta Polski oraz kraje ościenne. Żółtym kolorem
oznaczony jest pas zaćmienia centralnego. Linia dzieląca pas na dwie równe
części to tzw. linia centralna — dla obserwatora znajdującego się na niej
zaćmienie obrączkowe lub całkowite trwa najdłużej. Im dalej od linii
centralnej w kierunku granic pasa, tym krótsza jest faza obrączkowa lub
całkowita. Na granicach pasa czas trwania zaćmienia centralnego wynosi zero
(tzw. zaćmienie brzegowe), zaś poza liniami wyznaczającymi granice
pasa zaćmienie widoczne jest jako częściowe o fazie malejącej w miarę
oddalania się od granic. Faza zaćmienia zdefiniowana jest jako stosunek
kątowej średnicy tarczy Księżyca do tarczy Słońca w momencie maksymalnego
zaćmienia.
Zanim jednakże przystąpisz, Szanowny Czytelniku, do studiowania poniższego
wykazu, wskazane jest, byś zapoznał się z tekstem, który znajduje się w tym miejscu. Przewidywanie zjawisk astronomicznych
mających nastąpić w odległej przyszłości nie jest sprawą tak łatwą, jak
osobie postronnej mogłoby się z początku wydawać. Wiarygodność poniższych
obliczeń jest ograniczona, podchodź więc do nich dosyć krytycznie. Gdy już
zdasz sobie sprawę z niektórych pułapek, jakie można napotkać podczas
obliczania przebiegów przyszłych zjawisk astronomicznych, możesz zapoznać się
z krótką statystyką centralnych
zaćmień Słońca w III tysiącleciu. Przyjemnej lektury!
Uwagi, pytania? Napisz
do mnie!
[ Zjawiska
zaćmieniowe widoczne w Polsce w latach 2001 — 2015 | Rola
poprawki delta T w datowaniu zjawisk astronomicznych ]
[ Strona główna | Informacje techniczne | Nowości | Mapa strony | PGP
]
Ostatnia aktualizacja: 17 lutego 2003
© 1999–2018 by Tomasz Lewicki