Przejście Merkurego przed tarczą Słońca — 7 maja 2003 r.
Dla obserwatora na Ziemi w naszym Układzie Słonecznym
istnieją tylko dwie planety wewnętrzne (tzn. takie, których orbity zawierają
się między Słońcem a orbitą Ziemi): Merkury i Wenus. Oczywiście dla
hipotetycznego obserwatora na bardziej odległych planetach Układu jest więcej
planet wewnętrznych, np. obserwator na Jowiszu powie, że dla niego wewnętrzne
są następujące ciała: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars oraz pas planetoid.
Dzięki temu, że żyjemy na trzeciej — licząc od naszej Gwiazdy Dziennej -
planecie, możemy co pewien czas obserwować przejścia planet wewnętrznych na
tle tarczy Słońca. Częściej rzecz jasna zachodzi to w przypadku Merkurego niż
Wenus, a to dlatego, że porusza się on bliżej Słońca i co za tym idzie -
obiega je w krótszym niż Wenus czasie. W ciągu stulecia następuje średnio 13
przejść Merkurego. Zjawiska te mogą mieć miejsce wyłącznie w okolicach 8 maja
i 10 listopada. Dlaczego? Otóż właśnie w te dni Słońce przechodzi przez węzły orbity Merkurego.Więcej o przejściach planet dowiesz
się tutaj.
Najbliższe z nich będzie miało miejsce w środę 7 maja 2003 roku i
będzie można obserwować je w Polsce. "Planeta kupców i złodziei", bo
to ich właśnie patronem jest Merkury, poruszać się będzie po dość długiej
cięciwie przecinającej północną połowę tarczy Gwiazdy Dziennej (rysunek), tak więc całe zjawisko
potrwa kilka godzin (5h13m -
10h32m UT [czasu uniwersalnego]). W Polsce będzie wtedy
dzień — i bardzo dobrze, bo inaczej nie udałoby się zaobserwować zjawiska.
Tabela pokazuje warunki widoczności zjawiska w
różnych miejscach w Polsce (UWAGA: wszystkie
momenty podane w czasie uniwersalnym! W maju obowiązuje w Polsce czas letni,
przesunięty względem uniwersalnego o 2 godziny naprzód, tzn. aby uzyskać
moment danego zjawiska w czasie letnim, należy do podanych w tabeli czasów
dodać 2 godziny).
Kontakty definiuje się podobnie jak w przypadku zaćmień Słońca:
1. kontakt — pierwsze zewnętrzne zetknięcie tarcz w kącie pozycyjnym
KP i na wysokości h stopni nad horyzontem
2. kontakt — pierwsze wewnętrzne zetknięcie tarcz w kącie pozycyjnym
KP
3. kontakt — ostatnie wewnętrzne zetknięcie tarcz w kącie pozycyjnym
KP
4. kontakt — ostatnie zewnętrzne zetknięcie tarcz w kącie pozycyjnym
KP i na wysokości h stopni nad horyzontem
Maksimum to inaczej środek zjawiska — moment, w którym środki
tarcz planety i Słońca są oddalone na najmniejszą odległość, zwaną
minimalną separacją (skrót MS; podana jest w ostatniej kolumnie
tabeli, wyrażona w sekundach łuku). Jeśli nie wiesz, "z czym się je" kąt
pozycyjny, w tym miejscu znajdziesz
rysunek z objaśnieniem.
Do obserwacji niezbędny będzie teleskop, gdyż Merkury będzie tylko kropką na
tle tarczy słonecznej (dla tych, którzy lubują się w liczbach — jego średnica
kątowa będzie w chwili przejścia na tle Słońca wynosić ok. 1/158 [czyli 0,6
%] kątowej średnicy Słońca. Dla porównania: Ziemia ma rozmiar 1/109 średnicy
tarczy Słońca [ok. 1 %]). Jeśli nie masz własnego sprzętu obserwacyjnego,
a mieszkasz we Wrocławiu lub jego okolicach, masz niepowtarzalną szansę na
ujrzenie tego wydarzenia na własne oczy! Instytut Astronomiczny Uniwersytetu
Wrocławskiego przeprowadzi bowiem publiczny pokaz tranzytu Merkurego, w
którym będzie mógł wziąć udział każdy zainteresowany — i to zupełnie za darmo
! Warto o tym pomyśleć i tak zaplanować sobie czas, by w środę 7 maja
znaleźć się "w odpowiednim miejscu i o właściwym czasie". Więcej informacji
na stronie placówki.
Poniżej znajduje się zestawienie przejść Merkurego na tle tarczy Słońca w
latach 1970 — 2050:
Data Moment Separacja
(UT) (sekundy łuku)
1970 maj 09 08:16 114"
1973 lis 10 10:32 26"
1986 lis 13 04:07 471"
1993 lis 06 03:57 927"
1999 lis 15 21:41 963"
2003 maj 07 07:52 708"
2006 lis 08 21:41 423"
2016 maj 09 14:57 319"
2019 lis 11 15:20 76"
2032 lis 13 08:54 572"
2039 lis 07 08:46 822"
2049 maj 07 14:24 512"
Widać stąd, że w Polsce kolejne przejście Merkurego będziemy mogli obserwować
- o ile dopisze pogoda — dopiero w roku 2016.
Obserwacje przejść planet wewnętrznych na tle tarczy Słońca służą do
dokładnego wyznaczania ich średnic kątowych oraz współrzędnych. Przez dawnych
astronomów (m. in. Edmunda Halleya) były używane do pomiarów odległości Ziemi
do Słońca. Jak wspominałem wcześniej, przejścia Wenus przed tarczą Słońca są
znacznie rzadsze i od czasu wynalezienia teleskopu zaszło zaledwie 6 takich
zjawisk (lata 1631,1639, 1761,1769, 1874 oraz 1882). Przejścia Wenus odbywają
się w odstępach 105,5 — 8 — 121,5 — 8 — 105,5 itd. lat. W analogii do
Merkurego, przejścia Wenus zdarzają się w okolicach tych dni, podczas których
planeta przechodzi przez węzły swej orbity, czyli na
początku czerwca i grudnia. Na szczęście dla nas najbliższe przejście będzie
widoczne 8 czerwca 2004 r. także w Polsce (możemy więc liczyć na letnią
pogodę), a środek zjawiska przypadnie o godzinie 8h19m
UT, tzn. 10h19m CWE (czasu wschodnioeuropejskiego,
czyli polskiego czasu letniego). Słońce będzie wtedy wysoko nad horyzontem,
zaś Wenus będzie widoczna na tle tarczy przez kilka godzin. Biorąc pod uwagę
jej dużą średnicę kątową, można będzie zauważyć ją gołym okiem, oczywiście po
odpowiednim zabezpieczeniu oczu. Poniższa tabelka pokazuje pozostałe
przejścia Wenus w ciągu 300 lat (1901 — 2200):
Data Moment Separacja
(UT) (sekundy łuku)
2004 cze 08 08:19 627"
2012 cze 06 01:28 553"
2117 gru 11 02:48 724"
2125 gru 08 16:01 733"
Kolejne zjawisko, w 2012 roku, będzie w Polsce widoczne jedynie w końcowej
fazie, zaś dwóch następnych, w XXII wieku, nikt z czytających te słowa
[prawdopodobnie ;) ] nie doczeka.
Objaśnienia i uwagi:
Węzeł to punkt przecięcia orbity ciała niebieskiego z
płaszczyzną ekliptyki, czyli płaszczyzny zawierającej orbitę Ziemi wokół
Słońca. Są dwa rodzaje węzłów: wstępujący — gdy ciało (np. planeta) wychodzi
ponad płaszczyznę ekliptyki (mówiąc ściślej — gdy jego szerokość ekliptyczna
zmienia się z ujemnej na dodatnią) oraz zstępujący, gdy ciało "zanurza się"
pod ekliptykę (czyli gdy jego szerokość ekliptyczna zmienia się z dodatniej
na ujemną). Przejścia Merkurego przed tarczą Słońca zachodzą w okolicach jego
dolnych złączeń ze Słońcem.
Separacja (inaczej rozdzielenie) jest odległością kątową
planety od środka tarczy Słońca. W przypadku gwiazd podwójnych jest to
odległość kątowa składnika słabszego (wtórnego) od jaśniejszego
(głównego).
Powyższe dane i rysunki zostały uzyskane przy pomocy programu Occult
v1.5.
[ Przejścia planet na tle tarczy Słońca w teorii |
Zakrycia | Astronomia ]
[ Strona główna | Informacje techniczne | Nowości | Mapa strony | PGP
]
Ostatnia aktualizacja: 8 grudnia 2003
© 1999–2018 by Tomasz Lewicki